Kolejne orzeczenie TSUE dotyczące interesu warunkującego dopuszczalność wniesienia odwołania – wyrok TSUE z dnia 5 września 2019 r., C-333/18, w sprawie Lombardi Srl

Dnia 5 września 2019 r., TSUE wydał kolejny wyrok dotyczący jednego z warunków dopuszczających wniesienie odwołania na zachowanie zamawiającego w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.  Asumpt do wydania wyroku dało pytanie prejudycjalne skierowane przez Consiglio di Stato, którym włoska rada stanu dążyła do wyjaśnienia wątpliwości, powstałych w praktyce orzeczniczej m.in. na skutek wydania przez TSUE wyroku ws. PFE.

Syntetyzując problem prawny, będący przedmiotem rozstrzygnięcia przez TSUE w ww. wyroku, dotyczy posiadania interesu prawnego we wniesieniu odwołania, w sytuacji w której:

1. oferta odwołującego  została zaklasyfikowana na 3 miejscu w pozycji rankingowej, a odwołanie nakierowane jest na wyeliminowanie pierwszych dwóch wykonawców,
2. względem oferty ulokowanej na 3 miejscu wniesione zostało odwołanie przez wykonawcę wyżej zaklasyfikowanego,
3. na 4 i kolejnych miejscach na liście rankingowej znajdują się oferty, niepodlegające odrzuceniu i złożone przez wykonawców niepodlegających wykluczeniu.

Trybunał uznał, że „zasada (…) zgodnie z którą interes, którym kierują się strony w skargach wzajemnych o wykluczenie, uznaje się za co do zasady równoważny, przekłada się dla sądów rozpoznających te skargi na obowiązek nieuznania skargi głównej o wykluczenie za niedopuszczalną na podstawie krajowych przepisów proceduralnych, które przewidują priorytetowe rozpatrzenie skargi wzajemnej wniesionej przez innego oferenta. Zasada ta znajduje zastosowanie również wówczas, gdy (…) inni oferenci złożyli oferty w przetargu, a skargi o wzajemne wykluczenie nie dotyczą tych z owych ofert, które zostały sklasyfikowane niżej niż oferty będące przedmiotem tych skarg.

Uzasadniając swoje stanowisko, TSUE podnosi, iż „oferent, który został sklasyfikowany (…) na trzeciej pozycji i wniósł skargę główną, ma uzasadniony interes w wykluczeniu oferty wybranego oferenta i oferenta znajdującego się na drugim miejscu, ponieważ nie można wykluczyć, że nawet jeżeli jego oferta zostanie uznana za nieprawidłowo złożoną, instytucja zamawiająca będzie zmuszona stwierdzić niemożność dokonania wyboru innej, prawidłowo złożonej oferty i ogłosi następnie nowy przetarg. W szczególności gdyby skarga odrzuconego oferenta została uznana za zasadną, instytucja zamawiająca mogłaby podjąć decyzję o unieważnieniu przetargu i wszczęciu nowego postępowania o udzielenie zamówienia ze względu na to, że pozostałe prawidłowo złożone oferty nie spełniają w wystarczającym stopniu oczekiwań instytucji zamawiającej. (…) dopuszczalność skargi głównej (…) nie może być uzależniona od uprzedniego ustalenia, że wszystkie oferty sklasyfikowane niżej niż oferta oferenta, który wniósł skargę, również są nieprawidłowe. Ta dopuszczalność nie może być również uzależniona od tego, czy oferent ten przedstawił dowód na to, że instytucja zamawiająca będzie skłonna powtórzyć postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego. Istnienie takiej możliwości należy uznać za wystarczające w tym względzie.”