niedziela, 27 stycznia 2019

Uwspólnotowienie orzecznictwa KIO cz. 5 – wyrok ws. Fastweb SpA w orzeczeniach KIO wydanych w 2018 r.


Wyrok TSUE z dnia 4 lipca 2013 r., w sprawie C-100/12 Fastweb SpA przeciwko Azienda Sainitaria Locale di Alessandria jest kolejnym z cyklu orzeczeniem, które KIO przytacza w swoich ustaleniach dotyczących posiadania przez legitymacji do wniesienia odwołania, konkretyzując posiadania „interesu w uzyskaniu danego zamówienia”.

poniedziałek, 21 stycznia 2019

In-house: zamówienie z wolnej ręki czy zamówienie wewnętrzne


Zamówienia in-house, czyli tzw. zamówienia wewnętrzne zostały w ramach stanowionego unijnego prawa zamówień publicznych uregulowane po raz pierwszy w 2014 roku (dyrektywa 2014/24/UE oraz dyrektywa 2014/25/UE). Następnie w 2016 r. regulacje dyrektyw zamówieniowych zostały w sposób swoisty transponowane do krajowych regulacji zamówieniowych – jako przesłanki udzielania zamówień publicznych w trybie z wolnej ręki. Przyjęte rozwiązanie kreuje zamówieniom in-house niezbyt dobrze  dopasowany gorset przypisany dla udzielania zamówień publicznych. Na niedogodności, czy też wręcz absurdy przyjętego rozwiązania w ostatnim miesiącu wskazywał G. Bednarczyk na swoim blogu.

Uwspólnotowienie orzecznictwa KIO cz. 4 – wyrok ws. PFE w orzeczeniach KIO wydanych w 2018 r.

W 2018 r. KIO w swoich orzeczeniach odwołała się do wyroku TSUE z dnia 5 kwietnia 2016 r., w sprawie C-689/13, Puligienica Facility Esco SpA (PFE) przeciwko Airgest SpA, taką samą ilość razy co do wyroku TSUE w sprawie C-131/16, Archus sp. z o.o. i Gama Jacek Lipik przeciwko Polskiemu Górnictwu Naftowemu i Gazownictwu S.A. Oba orzeczenia łączy również problem interpretacyjny, który dał asumpt sądowi krajowemu do wystąpienia do TSUE z pytaniem prejudycjalnym. Zarówno orzeczenie ws. PFE jak i ws. Archus dotyczy jednej z przesłanek limitujących możliwość skorzystania z środków ochrony prawnej – interesu w uzyskaniu danego zamówienia[1].

poniedziałek, 14 stycznia 2019

Uwspólnotowienie orzecznictwa KIO cz. 3 – wyrok ws. Archus w orzeczeniach KIO wydanych w 2018 r.

Drugim spośród najczęściej przywoływanych przez KIO w 2018 r. wyroków TSUE jest orzeczenie z dnia 11 maja 2017 r., w sprawie C-131/16, Archus sp. z o.o. i Gama Jacek Lipik przeciwko Polskiemu Górnictwu Naftowemu i Gazownictwu S.A. Podobnie jak orzeczenie ws. Esaprojekt (przywoływane najczęściej w 2018 r.) wyrok ws. Archus ma rodzimy rodowód, albowiem został wydany w odpowiedzi na pytania prejudycjalne skierowane przez KIO. Kolejnym elementem łączącym wyrok ws. Archus z wyrokiem ws. Esaprojekt jest okoliczność, iż pomimo że został wydany na gruncie nieobowiązującej już dyrektywy zamówieniowej to tezy w nim sformułowane pozostają aktualne w obowiązującym porządku prawnym[1][1]. Aktualność tez TSUE nie ogranicza się wyłącznie do zamówień sektorowych i sięga również zamówień klasycznych. 

poniedziałek, 7 stycznia 2019

Uwspólnotowienie orzecznictwa KIO cz. 2 – wyrok ws. Esaprojekt w orzeczeniach KIO wydanych w 2018 r.


Pomimo, że w wyroku z dnia 4 maja 2017 r. TSUE dokonał wykładni przepisów dyrektywy 2004/18/WE to zajęte przez TSUE stanowisko wywołuje również wpływ na interpretację przepisów dyrektywy 2014/24/UE oraz regulacji P.z.p. obowiązujących na skutek implementowania ostatniego z wymienionych aktów unijnego prawa zamówień publicznych[1]. Z statystyki ukazanej w części I cyklu artykułów wynika, iż wyrok ws. Esaprojekt był w 2018 r. najczęściej przywoływanym przez KIO orzeczeniem TSUE.