Ograniczenie potrącania kar umownych a limitowanie odstąpienia lub wypowiedzenia umów w sprawie zamówienia publicznego

Aktualnie obowiązujący art. 15r ust. 5 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374) ogranicza możliwość odstępowania od umów o zamówienia publiczne. Przewiduje on, że „okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19, o których mowa w ust. 1, nie mogą stanowić samodzielnej podstawy do wykonania umownego prawa odstąpienia od umowy.”. Zakresem przytoczonego przepisu objęto odstępowanie od kontraktów publicznych w oparciu o klauzule kontraktowe, jeżeli samodzielną (tj. zasadniczą, podstawową) podstawą do zwieńczenia stosunku prawnego miałyby stać się okoliczności związane ze stanem epidemii. Tarcza 4.0, która ma znowelizować m.in. tzw. ustawę o COVID-19, może rozszerzyć zakresem w jakim limitowane będzie przedterminowe wygaszanie stosunków prawnych mających swoje źródło w umowach o zamówienia publiczne. 

In-house horyzontalny w świetle wyroku TSUE z dnia 4 czerwca 2020 r., C-429/19, Remondis GmbH przeciwko Abfallzweckverband Rhein-Mosel-Eifel

Wyraźne uregulowanie materii zamówień in-house w unijnych dyrektywach zamówieniach, jak również implementacja tychże przepisów do krajowych porządków prawnych, nie usunęły wszystkich wątpliwości „co do tego, w jakim stopniu umowy w sprawie zamówień zawarte pomiędzy podmiotami sektora publicznego powinny podlegać przepisom dotyczącym zamówień publicznych.”[1]. Pojawiające się problemy oraz wątpliwości interpretacyjne, dają asumpt do wyrażania przez judykaturę, w tym również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, kolejnych wyroków, którymi kontynuowany jest proces orzeczniczego kreowania ram dozwolonej współpracy publiczno-publicznej. Po głośnym wyroku z dnia 3 października 2019 r., TSUE C-285/18 (Irigita)[2]. TSUE 4 czerwca 2020 r. wydał wyrok w sprawie C-429/19 – dotyczący in-house poziomego (współpracy horyzontalnej). Wskazana materia była niedawno poruszana również przez Rzecznika Generalnego TSUE w opinii wydanej 29 stycznia 2020 r. w sprawie C-796/18[3]. W omawianym wyroku, współpracy pomiędzy podmiotami publicznymi odmówiono posiadania przymiotów o których mowa w art. 12 ust. 4 lit a) dyrektywy 2014/24/UE (art. 67 ust. 1 pkt 15 lit a P.z.p.).