Dnia
5 września 2019 r., TSUE wydał kolejny wyrok dotyczący jednego z warunków
dopuszczających wniesienie odwołania na zachowanie zamawiającego w toku
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Asumpt do wydania
wyroku dało pytanie prejudycjalne skierowane przez Consiglio
di Stato, którym włoska rada stanu dążyła do wyjaśnienia wątpliwości,
powstałych w praktyce orzeczniczej m.in. na skutek wydania przez TSUE wyroku ws. PFE.
Syntetyzując problem prawny, będący przedmiotem rozstrzygnięcia
przez TSUE w ww. wyroku, dotyczy posiadania interesu prawnego we wniesieniu
odwołania, w sytuacji w której:
- oferta odwołującego została
zaklasyfikowana na 3 miejscu w pozycji rankingowej, a odwołanie
nakierowane jest na wyeliminowanie pierwszych dwóch wykonawców,
- względem
oferty ulokowanej na 3 miejscu wniesione zostało odwołanie przez wykonawcę
wyżej zaklasyfikowanego,
- na 4 i kolejnych miejscach na liście
rankingowej znajdują się oferty, niepodlegające odrzuceniu i złożone przez
wykonawców niepodlegających wykluczeniu.
Trybunał uznał, że „zasada (…) zgodnie
z którą interes, którym kierują się strony w skargach wzajemnych o
wykluczenie, uznaje się za co do zasady równoważny, przekłada się dla sądów
rozpoznających te skargi na obowiązek nieuznania skargi głównej o wykluczenie
za niedopuszczalną na podstawie krajowych przepisów proceduralnych, które
przewidują priorytetowe rozpatrzenie skargi wzajemnej wniesionej przez innego
oferenta. Zasada ta znajduje zastosowanie również wówczas, gdy (…) inni
oferenci złożyli oferty w przetargu, a skargi o wzajemne wykluczenie nie
dotyczą tych z owych ofert, które zostały sklasyfikowane niżej niż oferty
będące przedmiotem tych skarg.
Uzasadniając swoje stanowisko, TSUE podnosi, iż „oferent,
który został sklasyfikowany (…) na trzeciej pozycji i wniósł
skargę główną, ma uzasadniony interes w wykluczeniu oferty wybranego oferenta i
oferenta znajdującego się na drugim miejscu, ponieważ nie można
wykluczyć, że nawet jeżeli jego oferta zostanie uznana za nieprawidłowo
złożoną, instytucja zamawiająca będzie zmuszona stwierdzić niemożność dokonania
wyboru innej, prawidłowo złożonej oferty i ogłosi następnie nowy przetarg.
W szczególności gdyby skarga odrzuconego oferenta została uznana za zasadną,
instytucja zamawiająca mogłaby podjąć decyzję o unieważnieniu przetargu i
wszczęciu nowego postępowania o udzielenie zamówienia ze względu na to, że
pozostałe prawidłowo złożone oferty nie spełniają w wystarczającym stopniu
oczekiwań instytucji zamawiającej. (…) dopuszczalność skargi głównej (…) nie
może być uzależniona od uprzedniego ustalenia, że wszystkie oferty
sklasyfikowane niżej niż oferta oferenta, który wniósł skargę, również są
nieprawidłowe. Ta dopuszczalność nie może być również uzależniona od tego, czy
oferent ten przedstawił dowód na to, że instytucja zamawiająca będzie skłonna
powtórzyć postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego. Istnienie
takiej możliwości należy uznać za wystarczające w tym względzie.”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz