Uzasadnieniem
dla przyjęcia bardziej restrykcyjnego wzorca jest okoliczność, że działalność
przedsiębiorcy, mająca charakter gospodarczy lub zawodowy, prowadzona jest w sposób ciągły i powinna być oparta na
szczególnych umiejętnościach. Prowadzenie działalności profesjonalnej uzasadnia
zwiększone oczekiwania co do umiejętności, wiedzy, skrupulatności dłużnika.
Zasadne przy tym jest zapatrywanie, że każdy podmiot gospodarczy prowadząc
działalność, spełnia jednocześnie wszystkie warunki do prowadzenia takiej działalności
gospodarczej, a do takich warunków należy posiadanie wiadomości i umiejętności
fachowych na poziomie wymaganym w obowiązujących przepisach[2]. Obok fachowych
kwalifikacji od profesjonalisty wymaga się zwiększonego zaangażowania w
podejmowane działania przygotowujące i realizujące świadczenie.
Należytą
staranność ocenia się poprzez stwierdzenia dokładności, pieczołowitości oraz
sumienności. Pojęcie należytej staranności związane jest z przyjęciem przez
ustawodawcę wzorca postępowania powiązanego z konkretnym typem stosunków.
Jednocześnie w orzecznictwie wskazuje się, że art. 355 kc nie wprowadza
jakiegoś konkretnego modelu przezorności, bowiem wobec zróżnicowanych stosunków
życiowych i rozwoju techniki nie da się ustalić powszechnego wzoru ostrożności
i przezornego zachowania, a w różnych stosunkach życiowych wymagany jest
odmienny stopień przezorności[3].
Należyta
staranność rozumiana jest jako zwykła, kupiecka, zwyczajowo przyjęta
staranność. W celu ocenienia poziomu należytej staranności konieczne jest
odnalezienie minimalnego, zwyczajowo przyjętego w biznesie, poziomu
staranności. Za wyznacznik należy uznać kanon rzetelności kupieckiej,
wynikający z praktyki rynkowej. Poziom wymaganej staranności nie jest określany
w odniesieniu do indywidualnych cech podmiotowych i możliwości konkretnego
dłużnika wykonującego zobowiązanie, ale w relacji do zobiektywizowanego
miernika staranności przyjmowanego w danej sferze stosunków.
Przy
określaniu wzorca należytej staranności należy uwzględnić również całokształt
dokumentacji przetargowej, w świetle której powinien być rozpoznawany konkretny
zapis określający kryterium oceny ofert. Każde kryterium powinno być więc tak
sformułowane, ażeby każdy, choćby potencjalnie zainteresowany uczestnictwem w
postępowaniu wykonawca, przy dołożeniu należytej staranności, mógł
interpretować je w jednakowy sposób, jednocześnie opowiadający zamysłowi
zamawiającego.
W treści
specyfikacji zamawiający musi zawrzeć zwięzłe i liczne wyjaśnienie sposobu
dokonywania oceny w ramach danego kryterium.
"Sposób oceny ofert powinien być tak skonstruowany, aby zapewniał obiektywną ocenę złożonych ofert. Oznacza to, iż powinna zostać ograniczona możliwość całkowicie subiektywnej, uznaniowej i dowolnej oceny dokonywanej przez członków komisji przetargowej lub inne osoby wykonujące czynności w tym zakresie z ramienia zamawiającego, polegająca w szczególności na braniu pod uwagę przy ocenie ofert różnych, dowolnie wybieranych przez każdego z oceniających cech badanej oferty, gdy np. w zakresie kryterium » jakość techniczna « każdy z oceniających samodzielnie określa cechy jakościowe poddawane ocenie i samodzielnie ustala, które z nich będą punktowane najwyżej. Konieczne jest bowiem zapewnienie weryfikacji prawidłowości oceny ofert w szczególności przez wykonawców oraz organy uprawnione do orzekania o zgodności z prawem przeprowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Zasada powyższa znajduje swoje odpowiednie zastosowanie także w przypadku zastosowania przez zamawiającego kryteriów subiektywnych, takich jak np. estetyka czy walory smakowe. Mimo, że ocena dokonywana przez poszczególnych członków komisji przetargowej z natury rzeczy będzie miała charakter subiektywny, opis kryterium powinien określać co będzie oceniane i na co będzie zwracana uwaga przy dokonywaniu oceny w ramach takiego kryterium"[4].
Zamawiający
musi szczególnie precyzyjnie wskazać w SIWZ, na czym będzie polegała ocena
spełniania kryterium i jakie aspekty będzie
brał pod uwagę, przyznając odpowiednią ocenę
w tym zakresie. Inaczej ujmując, odnośnie każdego wprowadzonego
kryterium zamawiający musi być w stanie i musi mieć zamiar sprawdzać, na ile
poszczególne oferty rzeczywiście spełniają wymagania, do których odnosi się
dane kryterium (na ile są wiarygodne pod tym względem)[5]. Skutkiem nieprecyzyjnego
zdefiniowania kryteriów jest doprecyzowanie ich przez komisję przetargową, co
jest tożsame ze zmianą kryteriów już w trakcie postępowania[6].
W zakresie związku kryterium z przedmiotem zamówienia polecam lekturę, artykułu "Związek kryteriów z przedmiotem zamówienia", który ukazał się w miesięczniku "Przetargi Publiczne", nr 12/2014, s. 20-24.
[1] K. Różowicz,
Osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej jako uczestnik
postępowania o udzielenie
zamówienia publicznego, http://www.student.lex.pl/czytaj/-/artykul/osoba-fizyczna-nieprowadzaca-dzialalnosci-gospodarczej-jako-uczestnik-postepowania-o-udzielenie-zamowienia-publicznego,
18 września 2014.
[2] Por. Wyrok SN z dnia
17 sierpnia 1993 r., III CRN 77/93, OSNC 1994, nr 3, poz. 69.
[3] Por. wyrok SN z dnia
21 września 2007 r., V CSK 178/07, LEX nr 485896.
[4] J. Sadowy (red.), Kryteria oceny ofert w postępowaniach o
udzielenie zamówienia publicznego- przykłady i zastosowanie, Warszawa 2011,
s. 18.
[5] Zob. M .Lemke, D.
Piasta, Analiza orzecznictwa ETS
dotyczącego zamówień publicznych w okresie od 1999 do 2005 r., Warszawa
2006, s. 146.
[6] Zob. Wyrok KIO z dnia 15 lipca 2010 r., KIO/UZP
1327/10, Zamówienia Publiczne w Orzecznictwie Zeszyt nr 7 poz. 229.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz